ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΛΥ ΜΑ......ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ΑΛΛΟ.

Εδώ και τρεις μήνες περίπου έχω πιεστεί πάρα πολύ.Κατά καιρούς έγραφα πως 'εχω πολύ τρέξιμο,θα σας ανακοινώσω κάτι.....κι όλο το πήγαινα και λίγο πιο πέρα.Τώρα όμως βρίσκομαι στην τελική ευθεία και δυστυχώς δεν μπορώ να παρακολουθώ όπως θα ήθελα την μπλογκογειτονιά μας.Ο λόγος είναι οτι...................................................................................................................................................................

Θα γίνω συμπεθέρα..................σας τρόμαξα;
Συγχωρέστε με.Είμαι πολύ χαρούμενη,(δε βλέπετε;...πετάω)συγκινημένη,υπερήφανη,αισιόδοξη,γιατί μέσα απ'όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε τα τελευταία χρόνια(οικονομικά,δουλειάς),τα παιδιά μου βλέπουν μπροστά.Κάνουν όνειρα για τη ζωή τους,παρόλο που κάποιοι αποφάσισαν να τους τα κόψουν!!!!!
Παρόλες τις δυσκολίες λοιπόν και τις αλλαγές στις δουλειές τους πήραν μια πολύ σοβαρή απόφαση.Να παντρευτούν!!!
Ο Θανάσης είναι ο πρωτότοκος γιός μου,27 ετών.Φυσικά είναι κούκλος.(άλλα ήθελα να γράψω αλλά επειδή με παίρνουν τα σιρόπια λέω να το ρίξω στο ζεϊμπέκικο).Αυτό που θα πω μόνο, είναι ότι ο Θεός του'στειλε έναν πολύ όμορφο άνθρωπο δίπλα του,έτσι πραγματικά όπως του αξίζει!!!!
Εγώ λοιπόν έχω αναλάβει στέφανα,μπομπονιέρες,στεφανάκια για τα παρανυφάκια...θα σας τα δείξω όλα!!Αφου καταλήξαμε στα σχέδια....από δω και πέρα φωτιά στα μπατζάκια μου!!Γι'αυτό δεν θα μπορώ να σας παρακολουθώ.


Μου επιτρέπετε μια μικρή αφιέρωση στο γιό μου;

Σε γιορτή του σχολείου

Χριστούγεννα με τον αδερφό του.

Στην ονομαστική του γιορτή.Εγώ ήμουν ήδη έγκυος στην κόρη μου. 

Όλη μου η περιουσία!

Απ'όλα τ'αθλήματα δοκιμάσαμε......Ο μπαμπάς του εκεί προσοχή!!

Ψάρεμα με τον μπαμπά.

                                                     Και τώρα οι δημιουργίες μου.


                                                       Οι μπομπονιέρες 

                                                                      Τα στέφανα

                                                         Και το ποτήρι

                                     

                                                     Για τα παρανυφάκια

Το πιο μικρό θέλει στέκα

Το μεγαλύτερο στεφανάκι.

Ευχαριστώ τις φίλες μου που με βοηθούν με τις μπομπονιέρες,γιατί πραγματικά χρειάζονται χέρια.
Ο γάμος θα γίνει τον Αύγουστο στην όμορφη κι αγαπημένη μου Κρήτη.Από κει είναι το κορίτσι μας.
Χριστίνα μαθαίνω πεντοζάλι...ετοιμάσου!!



                                                             ΠΑΜΕ    ΓΑΜΟ;;;;;;;;;;

                                                     

Άφησέ  με το ξανασκέφτηκα....θέλω τη μαμά μου.

                                                     Θα παντρευτούμε και μετά....

Χα χα χα έχεις πιπίλα.....μμμμ κι εσύ είσαι ξυπόλητη.............

                           Να είναι ευλογημένοι,ευτυχισμένοι,αγαπημένοι,σ'όλη τους τη ζωή...........

Εύχομαι και στα παιδάκια σας και στις ελεύθερες!!!
Κάθε ιδέα,βοήθεια δεκτή.
Σας ευχαριστώ,δεν ξέρω αν θα μπορέσω ν'απαντήσω στις ευχές σας.
Σας φιλώ, εύχομαι να περάσετε όμορφα το καλοκαίρι και θα τα ξαναπούμε μετά το γάμο.

Αχχχχ  συμπεθέεεεεεεεεεεεεεερααααααααααααααα!!!!!!!!!!

ΛΙΓΟ ΚΡΑΣΙ...ΛΙΓΟ ΘΑΛΑΣΣΑ...ΚΑΙ Τ'ΑΜΑΞΑΚΙ ΜΟΥ!!

Θυμάστε ένα αμαξάκι που είχα κάνει για το δωμάτιο του μικρού Ευριπίδη;(Μπορείτε να πάτε στις ετικέτες πόρτες με όνομα και να το δείτε).Άρεσε σ'ένα φίλο μου από το χορευτικό σύλλογο κι είπα να το επαναλάβω,λίγο διαφορετικό.Βέβαια δεν είναι όλο δικό του,έχει και τ'όνομα της γυναίκας του.Τα περιουσιακά στοιχεία  μισά  μισά χα χα χα χα.

Αλουμίνιο,βαμμένο με σμάλτο,χαντρούλες για χερούλι και κόλλα δύο συστατικών επάνω στα φώτα,για να φαίνονται πιο........φώτα!

Θέλησα να κάνω κάτι ακόμη πιο διαφορετικό.Όμως δεν είμαι σίγουρη,γι'αυτό ζητώ τη γνώμη σας.
Σ'ένα κομμάτι ξύλο που είχα,έκανα μια ζωγραφιά(από κει κι ο τίτλος). 
Να παρκάρω το αμαξάκι ή όχι;

Δείτε το όπως το έβαλα επάνω και πείτε μου πριν το σταθεροποιήσω.

Κάποια στιγμή σκέφτομαι να κατασκευάσω ένα αληθινό....πλάκα κάνω!!
Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα.

ΜΟΥΣΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

                                            Καλησπέρα σας φίλοι μου.
Μια διαφορετική ανάρτηση σήμερα.Ένα μουσικό παιχνίδι,στο οποίο με προσκάλεσε  η αγαπημένη φίλη Σπυριδούλα.Από τη μια παραπονιέμαι για την κούραση των τελευταίων ημερών κι απ'την άλλη δεν αφήνω τίποτε ,που να μην το κάνω!!
Ας ξεφύγω λίγο μ'ένα παιχνίδι.Δεν χάλασε ο κόσμος.Άλλωστε είμαι περίεργη ποιό μουσικό κομμάτι ήταν επιτυχία τη χρονιά που γεννήθηκα,σε Μεγάλη Βρετανία και Αμερική.(Θα προτιμούσα Ελλάδα)Αυτό είναι το παιχνίδι!
Λοιπόν  γεννήθηκα  στις  9 Ιανουαρίου του 1967.
Επιτυχία τότε και στη Μ.Βρετανία και στην Αμερική ήταν το  I'm a believer  των The mankees.
Για ν'ακούσουμε......πόσο μεγάλη επιτυχία....και οι δύο το ίδιο τραγούδι.......(για να μην κουράζομαι να ψάχνω!!!)χιχιχιχι.......

 

Tα κατάφερα!!!

Ευχαριστώ  Σπυριδούλα  μου.Το διασκέδασα και μου 'φυγε κι η περιέργεια!!

Καλό σας βράδυ και να'χουμε καλό αποτέλεσμα για την εθνική μας,αύριο.

Φιλάκια.

ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΚΗΠΟ...........

Έφτιαξα λουλούδια μικρά μεγάλα,σε δαχτυλίδι σε σκουλαρίκια και κολιέ!!

                                                  !!!!!!!!Φ Ι Μ Ο Μ Α Ν Ι Α!!!!!!!!!

Για το τέλος μια φουρκέτα από χαλκό για αλλαγή.Να είστε καλά,πολλά φιλάκια.

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!!!!!!!

Καλημέρα σας,καλό μήνα να έχουμε και καλό καλοκαίρι.

Εχθές με περίμεναν έξω απ'την πόρτα του μπλογκοσπιτιού μου δύο βραβειάκια.Ένα απ'την Γεωργία και το "beauty str"κι ένα απ'τη Σοφία και την "γελαστή κλωστή".Τα πήρα τα στόλισα και τις ευχαριστώ πάρα πολύ.Συγχωρέστε με,αλλά δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο μπλογκ.Θέλω να πάρετε όποιο βραβειάκι δεν έχετε και να το χαρείτε.Με πολλή αγάπη.
Η σημερινή μου ανάρτηση δεν έχει κάποια τελειωμένη δημιουργία.Ήθελα να δείξω στην Pepi και σ'οσες δεν ξέρουν τη σίτα,στην οποία αναφέρθηκα στην προηγούμενη ανάρτησή μου.

Είπα πως δουλεύω τώρα ένα λουλούδι από σίτα, που μάλλον θα το κάνω δαχτυλίδι.Ορίστε το τριανταφυλλάκι μου.

Η σίτα είναι στο χρώμα του χαλκού.

  Κι εδώ η σίτα στην αρχική της μορφή και σε όλα τα χρώματα.Φιλάκια.